top of page
April 2017
IMG_5103.JPG
IMG_5070.JPG
IMG_5063.JPG

In het zuiden van Mexico in Chiapas heb ik twee wijze abuela’s ontmoet. Sol en Lourdes. Ik kan onmogelijk  reproduceren wat we hebben besproken tijdens de urenlange gesprekken. Ondanks mijn gebrekkige spaans heb ik vele interessante gesprekken gevoerd met abuela Sol over de geschiedenis, de evolutie, spiritualiteit, astrologie, de Sumeriërs, de Maya, het zonnestelsel en inheemse volken hebben de revue gepasseerd.

 

 

Met veel geduld heeft Sol mij dagenlang bijgeschoold in simpel Spaans wat volgens haar belangrijk was in de verloren wijsheid en verborgen geschiedenis van de mensheid. Ze heeft veel kennis van Sumerië, de Maya, astrologie en wat nog meer. Deze wijze vrouw is een wandelende encyclopedie. Een ongelofelijk boeiend en hartelijk mens.

 

Lourdes heeft in haar tuin een casa de la luna gebouwd. Een simpele aardehut waar vrouwen worden uitgenodigd om in stilte te verblijven gedurende de menstruatie. Dit verblijf biedt vrouwen de gelegenheid om zich te verbinden met hun innerlijke kracht. Ik heb de kans aangegrepen om deze ervaring aan den lijve te ondergaan.

Ik verveel me stierlijk. Ik ben supermoe en ik heb een onvoorstelbare hoeveelheid gedachtes die door mijn hoofd gaan en ik ben druk bezig met het maken van plannen. Zo moe. Zo vol. Ik vraag me af waarom ik dit in godsnaam wilde doen? Ik kan me echt wel wat nuttiger maken en voel me bezwaard dat ik hele dagen zit te niksnutten. Ik hak een knoop door en denk na wat ik dan wel zou willen doen. Mijn hoofd is vol, supervol gedachtes. Op een gegeven moment wordt ik er gek van en stamp ik heel hard  met mijn voeten op de grond.  

 

Slechts 2 x per dag wordt mij in stilte een maaltijd en een fles thee gebracht. Dit is de enige afleiding die ik heb. Ik ben veel aan het schrijven, aan het dutten en aan het nadenken. Van alles komt er naar boven. Gedachtes, keuzes, gedachtes, plannen, nog meer gedachtes en nog meer plannen.

 

Dan komt er een zonnige dag. Ik lig heerlijk buiten in het zonnetje te genieten van de mooie omgeving, terwijl mijn blik op mijn been valt. Ik bekijk heel gebiologeerd naar een piepklein beestje dat echt moeite moet doen om over een haartje van mijn been heen te klauteren. 

 

 

Een mini insectje. Ik observeer het dier met grote aandacht. Zo mooi. En dit tafereel ontgaat mij normaal gesproken compleet. Ik neem niet vaak de tijd om zo’n klein diertje te bewonderen. Ik geniet intens van dit mini schepsel waar ik in het leven van alle dag aan voorbij ren. Wat fijn dat ik nu de tijd kan nemen om dit diertje te bewonderen.
Tierra Corazón en Casa de la Luna
bottom of page